Είδα στα Αιγινήτικα Νέα μια δημοσίευση για την έκδοση οικοδομικής άδειας για την επισκευή του Κυβερνείου. Έλεγε:
«Εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες η οικοδομική άδεια για την ανακατασκευή του Κυβερνείου. Πολλοί αναρωτιούνται αν αυτό είναι μια πρόοδος στο θέμα. Κατά την δικιά μας αντίληψη δεν πρόκειται να λυθεί και πάλι το πρόβλημα δεδομένου ότι εξακολουθεί να παραμένει ανεξήγητη η στάση του δήμου ο οποίος αγνοώντας τα προβλήματα που υπάρχουν στην εύρεση χώρων για την στέγαση του Ιστορικού αρχείου και της βιβλιοθήκης δεν προσπαθεί να προωθήσει την επισκευή του Εϋναρδεϊου το οποίο και άδειο είναι και στην ίδια θέση από πλευράς διαδικασιών βρίσκεται».
Και εκεί θυμήθυκα εκείνον τον χοντρούλη που πριν κανά δύο χρόνια βαριότανε να σηκώσει τα βιβλία και να τα πάει 80 μέτρα παρακάτω, εκεί που είχε νοικιαστεί ένας νέος χώροςντε। Περνόντας τις προάλλες από τη βιβλιοθήκη αναρωτήθηκα αν εκείνο το παχουλό παιδί έφυγε με μετάθεση γιατί μου φάνηκε να είδα μια πιο λεπτή φιγούρα। 'Ρε μπας κι αυτός ο καινούργιος υπάλληλος έχει περισσότερη διάθεση να μετακινήσει τα βιβλία;' σκέφτηκα. Μετά όμως έμαθα ότι ο χοντρούλης απλά αδυνάτισε και άλλαξε όψη
Και έτσι το 'δεσα. Σκέφτηκα, μήπως γι’ αυτό αποφάσισαν να εκδώσουν τώρα την οικοδομική άδεια; Τώρα που ο υπάλληλος έχει αποκτήσει μια καλύτερη φυσική κατάσταση βρε αδερφέ;
Άντε λοιπόν, η γκίλυ έκανε τη δουλειά της. Ώρα να βάλουμε και μεις ένα χεράκι, μπας και σωθεί το κτίριο.
Να σπεύσουμε βραδέως που λέει και ο λόγος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου